Urtica dioica (Grote brandnetel)

Mensen lopen niet graag tegen brandnetels, omdat de brandharen van de plant bij aanraking gaan prikken en jeuken. Het is een van de weinige soorten onkruid die iedereen bij naam kent. Aan de top van de knop van iedere brandhaar zit een weerhaakje dat bij aanraking in de huid vast komt te zitten. Daarbij breekt de knop van de brandhaar af en komt een mengsel van stoffen in de huid die de brandende en langdurig aanhoudende jeuk veroorzaken. Ook ontstaan op de huid lichtere, jeukende bultjes, die netelblaren worden genoemd.

Onderzoeken uit 1849, 1947 en 1969 toonden aan dat de brandharen acetylcholine, histamine, serotonine en mierenzuur bevatten. Laatstgenoemde stof zou de belangrijkste veroorzaker van de jeuk/prikken zijn. De afgelopen 100 jaar is weinig onderzoek verricht op dit gebied. Wat wel bekend is, is vaak gebaseerd op twijfelachtige referenties of kwalitatief slecht onderzoek. Of mierenzuur werkelijk de belangrijkste veroorzaker van de jeuk is, zal nader onderzocht moeten worden. Onderzoek uit 2006 toonde aan dat oxaalzuur en wijnsteenzuur waarschijnlijk de veroorzakers van de aanhoudende jeuk/prikken zijn. Van acetylcholine, histamine, serotonine kon niet overtuigend worden aangetoond dat zij een belangrijke bijdrage aan de jeukende/prikkende effecten leveren. De jeuk of het branderige gevoel is te verzachten door de huid in te wrijven met sap van de Grote weegbree (Plantago major subsp. major) of met Hondsdraf (Glechoma hederacea), dat niet geheel toevallig vaak in de buurt groeit.

Tot zover het pijnlijke verhaal dat hier staat (afkomstig van een deel van de Wikipedia pagina). De Brandnetel had en heeft ook een goede reputatie. Vroeger werd hij vaak gebruikt in de soep, als geneesmiddel en de stengelvezels werden gebruikt als weefmateriaal. Tegenwoordig is het een goede indicator om te zien of er Stikstof en/of fosfaat in de grond zit. Brandnetels zijn dankbare planten voor vlinders voor hun eiafzet. O.a. de Atalanta, de Dagpauwoog en de Kleine vos maken hier dankbaar gebruik van. En een Brandnetel is, zeker van dichtbij, een zeer mooie plant! De Grote brandnetel bloeit in September tot en met de herfst.

De laatste tijd zie ik steeds vaker meldingen voorbijkomen van de Zuidelijke brandnetel (Urtica membranacea). Deze plant staat nu nog te boek bij Floron als zeldzaam. De plant is ook pas sinds 2000 te vinden. Maar waarschijnlijk gaat dit door klimaatverandering anders worden.

Op de website van Flora van Nederland is een Videodeterminatie van deze plant te zien.

Er komen in Nederland 3 soorten Brandnetel (Urtica) soorten in het wild voor:

• Grote brandnetel (Urtica dioica) - algemeen
• Kleine brandnetel (Urtica urens) - algemeen
• Zuidelijke brandnetel (Urtica membranacea) - zeldzaam/invasief

De officiële wetenschappelijke naam is Urtica dioica L.

Urtica komt van Uro (Latijn) en betekent "branden", wat verwijst naar het prikkende karakter van de plant,

Dioica (Latijn) en betekent "tweehuizig" dat verwijst naar de aanwezigheid van of mannelijke of vrouwelijke planten.

Meestal staat er achteraan de wetenschappelijke naam een afkorting. Dit is de afkorting van een wetenschapper/botanicus die deze plant deze plant heeft ontdekt/verzameld en tot details heeft beschreven. Soms staat er een tweede afkorting. Dan heeft een andere wetenschapper/botanist de plant nog beter  beschreven en iets gewijzigd. De eerste naam komt dan tussen haakjes te staan. In dit geval is dit L. Dit staat voor Carl Linnaeus. Hij beschreef Urtica dioica in de publicatie Species Plantarum.

Zie ook de Nederlandse verklaring.

• Frysk: Grutte brannettel
• English: Stinging nettle, Common nettle
• Français: Grande ortie, Ortie dioïque, Ortie commune
• Deutsch: Große Brennnessel
• Espanõl: Ortiga mayor, 
• Italiano: Ortica comune
• Svenska: Brännässla
• Norsk: Brennesle, Stornesle
• Dansk: Brændenælde,  Stor Nælde

Er zijn twee Engelse namen:

1. Stinging nettle: Dit betekent "stekende netel". Een verklaring is hier overbodig. Het woord Netel wordt bij de Nederlandse naam gegeven. Een niet stekende netel heet in Engeland dan ook Dead-nettle zoals bijv. de Paarse dovenetel (Lamium purpureum). 
2. Common nettle. Dit betekent "gewone brandnetel". Dit ter onderscheid van bijv. de Kleine brandnetel (Urtica urens) die in Engeland Small nettle heet.

Voor de verspreiding van Urtica dioica in Engeland zie deze kaart.

Er zijn twee Franse namen:

1. Grande ortie: Dit betekent "grote netel".
2. Ortie dioïque: Dit is de Franse benaming voor de volledige wetenschappelijke naam.

De Duitse naam is Große Brennnessel. Net als de Nederlandse naam "grote brandnetel".

Voor de verspreiding van Grote brandnetel in Duitsland zie deze kaart.

De Spaanse naam is Ortiga mayor. Ortiga is de Spaanse benaming voor de eerste wetenschappelijke naam. Mayor is afgeleid uit het Latijn en betekent "groter". 

In Spanje kent men minstens vier namen voor elke plant. De algemene volksnaam, de Catalaanse naam (Provincie in Noord+Oost Spanje tegen de Pyreneeën aan), de Gallische naam (provincie in Noord-West-Spanje) en de Baskische naam (provincie in West-Spanje tegen de Pyreneeën aan). Ik heb de meest voorkomende algemene naam gebruikt.

De Italiaanse naam is Ortica comune: Ortica is de Italiaanse benaming voor het eerste gedeelte van de wetenschappelijke naam. Comune betekent "algemeen".

Er is niet één specifieke Italiaanse naam voor een plant, dit verschilt per regio. Er is een algemene volksnaam en ook nog een variatie of een volledige andere naam in een van de 17 provincies. Ik heb de meest voorkomende algemene naam gebruikt.

De Zweedse naam is Brännässla: Dit betekent gewoon "brandnetel".

Voor de verspreiding van Urtica dioica in Zweden zie deze kaart.

Er zijn twee Noorse namen:

1. Brennesle: Dit betekent weer "brandnetel".
2. Stornesle: Een kleine variatie, "grote brandnetel".

 Er zijn twee Deense namen:

1. Brændenælde: Dit betekent ook weer "brandnetel".
2. Stor Nælde: En dit betekent ook weer "grote brandnetel".

Op de site van Stadsplanten staat een leuk artikel over deze plant.

Stoepplantje van de week

FLORON Verspreidingsatlas vaatplanten